Zostając rodzicem nagle przechodzimy w zupełnie inny tryb działania. Nasze myślenie całkowicie się zmienia, a także nasze przekonania i poglądy. Bardzo ciekawe jest obserwowanie takiej zmiany u ludzi. Nagle nasze dzieci stają się wyznacznikiem funkcjonowania i myślenia. Oczywiście nie każda osoba jest taka sama. Każdy rodzic ma inne podejście i nie można wszystkich wrzucać do jednego worka. Ale są pewne zachowania, które widać częściej, niż inne…
Idealny rodzic, czyli jaki?
Niektórym rodzicom włącza się tryb, który wymaga, aby być idealnym. Jedyną wartością i przeznaczeniem takich osób jest bycie matką czy ojcem. Chcą oni zawsze być idealni, wiedzą wszystko najlepiej i tylko ich podejście do wychowania dzieci jest dobre. Największym grzechem takich osób jest nie tyle uważanie, że jest się ideałem, ale że nasze dzieci są lepsze od innych Najczęściej słyszy się kłamstwo o tym, że pociecha nigdy nie krzyczy, nigdy nie płacze i jest po prostu aniołkiem. Rodzice też w ogóle nie są zmęczeni! Bo ich metody są najlepsze i sprawdzone.
Bo moje dziecko jest najlepsze!
To nic złego, że kochamy swoje dzieci tak, że uważamy je za najlepsze na świecie. Z pewnością dla nich my też jesteśmy najlepszymi rodzicami. Jednak to podejście nie może przysłonić nam prawdy i zdrowego podejścia. Nagle okazuje się, że na nasze dziecko nie można powiedzieć złego słowa. Nie dostrzegamy jego złego zachowania, wad ani nic, co mogłoby świadczyć o nim negatywnie. Niestety, nie ma ludzi idealnych – ani dzieci, ani rodziców. Wszystko powinno zachować złoty środek. Nie chodzi tu teraz o krytykowanie i bycie bardzo surowym i wymagającym. Po prostu nie traktujmy dzieci jak pępki świata, a sobie musimy uświadomić, że możemy się mylić! Bycie rodzicem jest trudne i skomplikowane, wiele razy będziemy niepewni. Jednak lepiej pomylić się i przyznać do błędu, niż dalej w coś brnąć!
