Może nam się wydawać, że to nas nie dotyczy. W końcu sami nie uczestniczymy w tym procederze ani nikt z naszych bliskich. Jednak ignorowanie płaczu za ścianą, sytuacji na ulicy czy też siniaka na ciele koleżanki naszego dziecka wiąże nas z tą sytuacją. Odwracanie wzroku to też reakcja, to też działanie, które zezwala na przemoc w stosunku do dzieci. Dlatego dziś porozmawiamy o tym, jak dobrze reagować, jak działać i jak pomagać.
Bezbronność dziecka wobec dorosłego
Musimy pamiętać, że dziecko samo się nie ochronie. Jest ono zależne od dorosłych. Dlatego też najczęściej sprawcą przemocy są rodzice i bliscy. Trzeba też wiedzieć, że trudne dzieciństwo, doświadczenie przemocy fizycznej, jak i psychicznej, niesamowicie odbija się na późniejszym życiu. Są to blizny, których nie da się pozbyć.
Dlatego właśnie najważniejszą zasadą w działaniu przeciwko przemocy jest reagowanie. Nawet jeśli nie jesteśmy pewni, to warto porozmawiać z dzieckiem, które podejrzewamy, że jest ofiarą przemocy. Reagujmy też nawet na zachowania widziane na ulicy czy w okolicy domu czy mieszkania. Dajmy dzieciom poczucie, że ma im kto pomóc.
Jak uświadomić dzieci w kwestii dbania o swoje bezpieczeństwo?
To, że nasze dziecko nie jest ofiarą przemocy, nie oznacza, że nie powinniśmy z nim o tym rozmawiać. Chodzi tu o świadomość istnienia takiej rzeczy, co może pozwolić im na ochronę przed niebezpieczeństwem. Będą mogli też nas poinformować, jeśli zobaczą coś niepokojącego wśród swoich rówieśników. Przede wszystkim powiedzmy im o numerze 112. Będą mogli znaleźć tam pomoc zawsze, gdy przydarzy się coś złego. Warto też rozmawiać z dziećmi o psychologach czy pomocy ze strony opiekunów w przedszkolu, szkole itp. Najważniejsze jest też po prostu utrzymywanie stałej relacji z dzieckiem, poświęcanie mu czasu i uwagi – słuchanie. To najbardziej wartościowa rzecz, która pozwoli na zachowanie bezpieczeństwa dziecka i kontrolowanie, czy nic złego mu się nie dzieje, ani jego rówieśnikom.
